ژئوشیمی و پتروژنز ولکانیک‌های شمال منطقه لاهرود- اردبیل: مثالی از پیدایش سری‌های شوشونیتی در شمال‌غرب ایران

Authors

  • حبیب شهبازی‌شیران 2بخش باستان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
Abstract:

بازالت‌ها، آندزیت‌ها، تراکی‌آندزیت‌ها، تفریت‌ها و لاتیت‌ها با گرایش شوشونیتی از مهم‌ترین توالی‌های ولکانیکی ائوسن منطقه لاهرود (اردبیل) هستند. پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم، بیوتیت و آمفیبول همراه با کلینوپیروکسن از مهم‌ترین تشکیل‌دهندگان تراکی‌آندزیت‌ها (شوشونیت‌ها) هستند، در حالی‌که کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و بیوتیت از کانی‌های تشکیل‌دهنده بازالت‌های شوشونیتی (آبساروکیت‌ها) هستند. ولکانیک‌های منطقه لاهرود دارای غنی‌شدگی در عناصر نادر خاکی سبک بوده و با غنی‌شدگی در LILE و تهی‌شدگی در HFSE مشخص می‌شوند. خصوصیات پتروگرافی به‌همراه ژئوشیمی عناصر نادر خاکی و عناصر کمیاب نشان‌دهنده گرایش شوشونیتی آنها و اشتقاق از یک محیط مرتبط با فرورانش است. نقش رسوبات ورقه فرورانش شده در ناحیه ﻣﻨﺸﺄ گدازه‌های لاهرود با توجه به خصوصیات ژئوشیمیایی این گدازه‌ها محرز است. ولکانیک‌های مورد مطالعه از ذوب‌بخشی اندک (1/0< تا 3>) یک ﻣﻨﺸﺄ لرزولیتی گارنت-اسپینل‌دار حاصل شده‌اند. مقایسه ولکانیک‌های منطقه لاهرود با گدازه‌های پلیوکواترنری سبلان و ولکانیک‌های ائوسن منطقه هشتجین نشان‌دهنده گرایش ژئوشیمیایی ﻣﻨﺸﺄ گوشته‌ای و درجه ذوب‌بخشی متفاوت است. تشکیل این سری‌های آتشفشانی می‌تواند در ارتباط با پرشیب شدن و گسستگی صفحه فرورانش در یک زون برخوردی پس از فرورانش در نظر گرفته شود. 

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

ژئوشیمی و پتروژنز ولکانیک های شمال منطقه لاهرود- اردبیل: مثالی از پیدایش سری های شوشونیتی در شمال غرب ایران

بازالت ها، آندزیت ها، تراکی آندزیت ها، تفریت ها و لاتیت ها با گرایش شوشونیتی از مهم ترین توالی های ولکانیکی ائوسن منطقه لاهرود (اردبیل) هستند. پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم، بیوتیت و آمفیبول همراه با کلینوپیروکسن از مهمترین تشکیلدهندگان تراکی آندزیت ها (شوشونیت ها) هستند، در حالی که کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و بیوتیت از کانی های تشکیل دهنده بازالت های شوشونیتی (آبساروکیت ها) هستند. ولکانیک های منطق...

full text

ژئوشیمی و پتروژنز توالی آتشفشانی منطقه ارزوییه (جنوب ایران)

توالی آتشفشانی منطقه ارزوییه با سن ژوراسیک بالایی- کرتاسه زیرین در پهنه ساختاری سنندج-  سیرجان جنوبی قرار گرفته است. ژئوشیمی عناصر اصلی و کمیاب، تحولات ماگمایی را از گرایش تحولی به سمت کلسیمی- قلیایی نشان می‌دهند. ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن‌ها مشابه با ترکیب این کانی در مناطق فرورانش است و از یک ناحیه مرتبط با کمان آتشفشانی منشأ گرفته است. نمودارهای عناصر کمیاب و خاکی  کمیاب الگوهای غنی‌شدگی را...

full text

ژئوشیمی و پتروژنز سنگ‌های آتشفشانی عروسان کبودان (شمال شرق انارک)

مجموعه آتشفشانی عروسان (شمال‌شرق انارک) در زون ایران مرکزی (بلوک یزد) قرار دارد. این مجموعه متشکل از سنگ‌های آذرین اسیدی تا حدواسط - بازیک است و از نظر سنگ‌شناسی ترم‌هایی همچون داسیت، تراکی‌آندزیت، شوشونیت و تراکی‌بازالت پتاسیک را شامل می‌شود. ویژگی‌های کانی‌شناسی نظیر ترکیب کلینوپیروکسن‌ها (سالیت- اوژیت)، بیوتیت‌های با عدد منیزیم بالا، میزان قابل ملاحظه K2O و نسبت‌های بالای Ce/Yb، Th/Yb و Ta/Y...

full text

زمین شناسی، ژئوشیمی و پتروژنز مجموعه نفوذی اشنویه(شمال باختر ایران)

مجموعه نفوذی اشنویه از 3 خانواده نفوذی دیوریت، گرانیت و آلکالی‌سینیت- آلکالی‎گرانیت (آس- آگ) در بخش شمال باختری پهنه سنندج- سیرجان پدید آمده است. بر پایه ویژگی‎های کانیایی و ژئوشیمیایی، سنگ‎های دیوریتی حاصل ذوب بخشی گوشته تحول یافته سنگ‎کره‎ای هستند. خانواده گرانیتی با ویژگی‎های آشکار گرانیت­ها...

full text

ژئوشیمی و پتروژنز سنگ‌های آتشفشانی ترشیری منطقه حسین‌آباد (جنوب‌باختر بیرجند، خاور ایران)

باختری زون جوش‌خورده سیستان قرار گرفته است. در منطقه حسین‌آباد، مجموعه‌ای از سنگ‌های آتشفشانی متعلق به ترشیری، بخش‌های مختلف ردیف‌های افیولیتی منسوب به کرتاسه فوقانی را قطع نموده‌اند. این سنگ‌ها آندزیتی بوده، دارای بافت غالب پورفیری و گلومروپورفیری هستند. پلاژیوکلاز، هورنبلند، اوژیت و بیوتیت، درشت بلورهای این سنگ‌ها هستند. بافت غربالی و دگرسانی انتخابی در پلاژیوکلاز، وجود حاشیه سوخته در هورنبلن...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 1  issue 4

pages  15- 34

publication date 2011-02-20

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023